Vingerafdrukken: ingeburgerd maar nog steeds verrassend
Biometrietoepassing vereist altijd fallback scenario
Er moet altijd een scenario zijn voor afwijkingen en/of noodgevallen bij het gebruik van biometrie. Met gewiste vingerafdrukken en polydactylie (meer vingers en/of tenen dan normaal) kan zeker niet standaard omgegaan worden.
Biometrie is een krachtig middel om iemand (automatisch) te herkennen. Tegenwoordig verleent de vingerafdruk iemand toegang tot zijn smartphone, tot ruimtes in gebouwen, tot de Verenigde Staten, enz. Maar het kan ook wel eens niet helemaal goed gaan. Oorzaken kunnen op vele plaatsen van het meestal complexe biometriesysteem liggen. Bijv. in een haperende vingerafdrukscanner, storing in een computer of server, een overbelast netwerk, enz. maar ook bij de persoon zelf.
Vingerafdruk niet langer onveranderlijk lichaamskenmerk
De vingerafdruk wordt tot de onveranderlijke lichaamskenmerken gerekend. Onder invloed van een medicijn blijkt de vingerafdruk nu te kunnen verdwijnen. Kunnen meer medicijnen hetzelfde veroorzaken? Wat betekent dit voor het dagelijks leven waar mobiele biometrie steeds meer doordringt? Multimodale oplossingen kunnen uitkomst bieden, vermoed ik.
Stelt het medicijngebruik een soort vrijbrief voor het criminele circuit in het vooruitzicht? Vooral deze gedachte beangstigt mij. Ik voorzie een mooie uitdaging voor onze Nationale Politie en hun buitenlandse collega’s.
Vingerafdrukken verdwijnen door medicijn
Vingerafdrukken blijken te kunnen verdwijnen door chemotherapie. Bij het Erasmus Medisch Centrum en de Nationale Politie is dit onderzocht. Bij een op de zeven patiënten die het middel capecitabine tegen kanker krijgen, worden de vingerafdrukken geheel of grotendeels gewist.
Deze patiënten kunnen dus problemen verwachten, als zij zich met een vingerafdruk moeten identificeren. Je zult maar net een nieuw paspoort nodig hebben. Dan toch maar een ID-kaart aanschaffen? En zo kan ik nog veel meer praktische narigheid in het dagelijks leven van die patiënten bedenken. Ik hoop juist dat dit hen bespaard blijft.
Meer dan 10 tenen of vingers
Voor de zomer werden wij vanuit China op het bestaan van polydactylie gewezen. Bij het zien van handen of voeten met dan 10 vingers of tenen werd ik toch even stil van verbazing. Hoe hiermee om te gaan, wanneer vingerafdrukken vereist zijn? In mijn jaren met biometrie in de strafrechts- en vreemdelingenketen kan ik mij geen meldingen of vragen over polydactylie herinneren. Dit betekent overigens niet, dat het niet voorkwam. Wel waren er geregeld vragen over trauma aan de handen of vingers. Voor deze gevallen waren dan ook (afwijkende) procedures bedacht.
Bij polydactylie is het kiezen van ‘slechts’ 10 vingers voor afdrukken waarschijnlijk een werkbare procedure. Het fallback scenario lijkt hier in ieder geval een stuk simpeler dan bij verdwenen vingerafdrukken door medicatie.
Ruud Huijts
Ruud is mede-oprichter en voorzitter van de Vereniging Voor Biometrie & Identiteit (VVBI). Hij is als zelfstandig onafhankelijk adviseur werkzaam vanuit SAMENZICHT Consultancy. Ruud heeft zich met (de organisatie van) biometrie en identiteit beziggehouden bij o.a. Regiopolitie Amsterdam-Amstelland, Dienst Justitiële Inrichtingen en Ministerie van Veiligheid en Justitie. Hij is van mening, dat biometrie juist in het digitale tijdperk noodzakelijk is om personen betrouwbaar te herkennen zonder afbreuk aan privacy te doen.