Biometrie in dagelijks gebruik
Mijn smartphone en notebook zijn niet weg te denken uit mijn dagelijkse doen en laten. Meerdere malen op een dag gebruik ik een vinger om mijn smartphone te ontgrendelen. Met mijn gelaat krijg ik toegang tot mijn notebook. Ongetwijfeld is dit voor velen een herkenbare situatie. Immers, er worden vandaag de dag nog nauwelijks smartphones zonder biometriesensor geleverd.
Als vanzelf krijg je het gevoel veilig(er) bezig te zijn met zo’n smartphone. Je toont immers iets dat alleen jou toebehoort, je unieke vinger, gelaat, iris etc. Ik betrapte ook mijzelf op dit gevoel. Maar is de betrouwbaarheid van wie het (mobiele) apparaat daadwerkelijk bedient, nu echt toegenomen met biometrische ontgrendeling? Wie het weet, mag het zeggen.
Gemak van biometrie
Biometrie om smartphones e.d. te ontgrendelen kan zeker bijdragen aan het gemak van de eigenaar. Ondertussen heb ik geleerd niet te hard op de vingerafdruksensor van mijn Apple iPhone 8+ te drukken. In het begin had ik hiervan wat last. Eerder had ik al een Windows Phone met irisscanner. Ik ben mij bewust geworden, dat een vochtige of vettige vinger slechter werkt. Gelukkig wordt nog vaak genoeg mijn pincode gevraagd om deze ook te onthouden. Zie daar dus eigenlijk het grootste gemak. I.p.v. telkens 6 cijfers intoetsen (6 handelingen) volstaat meestal één vinger opleggen (in mijn geval).
Hetzelfde geldt voor mijn Microsoft Surface Book. I.p.v. een pincode van 4 cijfers of een langer wachtwoord volstaat één keer in de camera kijken. Mijn ervaring is, dat dit lastiger gaat, als er nogal afwijkende lichtomstandigheden zijn. Blijft, dat het lekker makkelijk is om even te kijken (met en zonder bril) en vervolgens aan de slag te kunnen.
Omgaan met biometrie
Gemak dient de mens. Biometrie kan daaraan zeker bijdragen. De vorige en huidige generatie smartphones heeft dit bewustzijn vergroot en deze trend is nog niet voorbij. Ik juich deze ontwikkeling toe, want het maakt biometrie bekender bij een groter publiek. En onbekend maakt onbemind. Tegelijkertijd zie ik een zekere gemakzucht zich van vele mensen meester maken. Men is zich weinig of niet bewust, dat men (dagelijks) biometrie toepast. Laat staan, dat men enigszins weet heeft van de mogelijke risico’s die intrinsiek aan biometriegebruik verbonden (kunnen) zijn.
Hier ligt, denk ik, nog een schone taak voor alle betrokken partijen, waartoe ik ook de Vereniging Voor Biometrie & Identiteit reken. Bedenk namelijk, dat je misschien denkt niets te verbergen te hebben, maar je hebt wel iets te beschermen, namelijk je eigen identiteit (en daarmee je vrijheid).
